انشا درمورد کوه به کوه نمیرسد آدم به ادم میرسد

کوه به کوه نمیرسد ، آدم به آدم میرسد

کودک که بودم ، میشنیدم زمین گرد است و خنده سر میدادم
زمان اما همه چیز را تداعی میکند.

بزرگتر که شدم، زمین و زمان دست به دست هم، گرد بودن زمین را برایم ثابت کردند،
زمان ، بهتر از هر آموزگاری ، به من آموخت که هیچ چیز آنطور نمیماند
که شاید هرگز کوهی به کوه نرسد ، آدم اما به آدم خواهد رسید
بازی ، همیشه برد دارد، اما برنده همیشه یک نفر نیست!
فهمیدم ، دنیا ، بد تلافی کننده ای است
مهر هایی که میورزی ، جانانه به سویت باز میگردند
و این بد دلی هایی که میبافی ، زمانی از گردن خودت آویخته خواهد شد!
آموختم ، که این روزگار چون مزرعه ای ست ، که هرچیز را که بکاری همان را درو خواهی کرد.
از مهر ، محبت حاصل میشود
از محبت ، عشق حاصل میشود
و عشق هرگز نفرت را در قاموسش راه نمیدهد!
نفرت اما نه! کینه را به دوش میکشد و انتقام میزاید!
درک کردم که، آدم به آدم میرسد ، حق به حق دار میرسد و ظالم پذیرای ظلم میشود!
و این را آویزه ی گوشم کرده ام که حتی اگر کوه به کوه نمیرسد، کسی آن بالا بالاها ، نظاره گر همه چیز است و کوه را به کوه می رساند!

و این دنیایی که به شدت گرد است و کوه را هم به کوه میرساند؛ و آدمها که قطعا سهل اند!
Nikna|نیک‌نا

نیکتا ناصر